Wat gebeurt er als je al dagenlang weinig eet en je denkt opeens aan een hamburger? Je wilt die vette hap en…je wilt hem nu. Maar niet denken aan een hamburger is ook geen oplossing.

En dit is ook heel logisch! Want denken aan eten, doet juist daaraan denken.

Gelukkig weten we door psychologisch onderzoek wat je wèl moet doen.

Je probeert uit alle macht niet te denken aan eten

Stel, je snoept niet, eet mager vlees, veel groenten en fruit, want je bent op dieet.

Op een dag loop je langs een restaurant en werpt een blik op de menukaart die buiten hangt. Mmm, een lamsboutje uit de oven met artisjok, tomaat, serranoham en een crème van zoete aardappel. Het water loopt je in de mond. Ohh..zelfs uit je mond.

Vervolgens passeer je een delicatessenwinkel. Je kan de verleiding nu niet meer weerstaan!

Je stapt de winkel binnen en slaat veel lekker en calorierijk voedsel in. Voor je weer thuis bent, heb je ’t meeste al weggesnaaid.

Je weet dat het zo werkt: denken aan eten, doet eten. Daarom denk je er liever niet aan: je probeert uit alle macht niet te denken aan eten. Dat lijkt heel logisch, maar toch is dat het niet! Maar hoe moet je dan aanpakken?

Niet denken aan eten doet denken aan

Gelukkig is dankzij psychologisch onderzoek bekend wat je wel moet doen. En dat vertel ik nu graag aan jou. En waarom graag?

Voor mijn bedrijf Gezonde Relatie met Eten spreek ik vaak mensen die proberen lichaamsgewicht te verliezen of gezondere voedingskeuzes willen maken.
Om een van deze doelen te bereiken zeggen ze tegen zichzelf dat ze dan dit en dat niet meer mogen eten. En precies daar gaat het fout. Juist voor deze veel gemaakte fout wil ik jou behoeden! 🙂

Witte-beren proef

Uit het psychologisch onderzoek van de Amerikaanse psycholoog Daniel Wegner van de universiteit Harvard in 1987 blijkt namelijk dat als je krampachtig probeert ergens niet aan te denken, er juist extra veel aan gaat denken.

Wegner vroeg aan de helft van de proefpersonen om 5 minuten niet aan een witte beer te denken. De andere helft van de proefpersonen moest juist wel aan een witte beer denken. De deelnemers moesten gedurende de test op een bel drukken wanneer ze – gewild of ongewild – aan een witte beer dachten.

Het bleek dat personen die eerder de gedachte aan het dier probeerden uit te bannen, twee keer zo vaak op de bel drukten dan de groep die wel aan het dier moesten denken. Blijkbaar komt die onderdrukte gedachte als een boemerang terug.

De onderdrukte gedachte is voer voor veel psychologisch onderzoek

Sinds Wegners witte-beren proef zijn psychologen in de afgelopen drie decennia heel wat wijzer geworden over het hoe en waarom met betrekking tot het onderdrukken van gedachten.

Uit meerdere onderzoeken is gebleken dat we onze gedachten onderdrukken via twee mentale processen.

Als eerste probeert je brein de gedachte bewust te verdringen. Vervolgens controleert je brein of de gedachte aan het beest ook ėcht verdrongen is.
Deze tweede stap is een onbewust proces en werkt minder goed in situaties waarbij je emoties of stress ervaart. En juist emoties en stress komen vaker voor als je probeert minder of anders te eten.

Werkt ergens anders aan denken dan misschien?

Snel je aandacht ergens anders op richten als je bijvoorbeeld denkt aan een Bossche bol, helpt ook niet.

Stel, je verplaatst je gedachten van de Bossche bol naar een salade. Dat doe je niet één keer, maar herhaaldelijk: nu koppel je in gedachten Bossche bollen aan salades. Het gevolg is dat als je aan een salade denkt – of er één ziet – je óók denkt aan Bossche bollen. Zo wordt het wel heel moeilijk om nooit meer aan Bossche bollen te denken.

Maar wat moet je dan doen?

Doe het andersom. Denk juist wel aan een Bossche bol. Niet heel even, maar net zolang totdat… je lust tot het eten ervan je is vergaan.

Hoe werkt dit proces mentaal?

Wetenschappelijk is aangetoond dat als je denkt aan het eten van iets lekkers en je dit levendig inbeeldt, waarbij je de geur, smaak en textuur waarneemt, dit hetzelfde werkt als je werkelijk van dat lekkers zou eten.

Denk er daarom wèl aan! Beeld het je in, visualiseer dat je het opeet en na een tijdje treedt het gewenningsmechanisme in werking, waardoor je trek erin weggaat.

Hoe is dit nu onderzocht?

De onderzoekers vroegen de helft van de proefpersonen zich dertig keer in te beelden dat ze een bepaald snoepje aten.
Vervolgens kregen alle deelnemers aan de proef een schaal van diezelfde snoepjes voorgezet. En wat bleek…de proefpersonen die er in gedachten al dertig op hadden gegeten, namen er duidelijk minder van dan de mensen die zich het eten van het snoepgoed niet hadden ingebeeld.

Dus…heb je zin in een Bossche bol of iets anders lekkers, maar wil je dat niet eten vanwege bijvoorbeeld je dieet of goede voornemens om gezonder te gaan eten?

Verbeeld je dat je tien Bossche bollen eet. Je zet daarmee het gewenningsmechanisme in je hersenen in werking en doet je de lust erin vergaan. Weg trek!

Ben je nu volledig overgeleverd aan je onderbewuste?

Gelukkig niet!

Natuurlijk gaat het niet altijd helemaal zoals we zouden willen en zeg je toch ja op die heerlijke appeltaart die je wordt aangeboden op een verjaardag, ondanks je goede voornemen om geen gebak te nemen.

Als we zouden accepteren dat ‘shit happens’ — dat de wereld en wijzelf niet volmaakt zijn — houden we opeens verbluffend veel energie over die we kunnen besteden aan iets dat de moeite waard is om te versterken zoals bijvoorbeeld het loslaten van het krampachtig vasthouden aan je zelf verzonnen eetregels.
Waarom zou je een eigen wetboek van eten erop nahouden? Of vind je dat er nog niet genoeg Nederlands wetboeken zijn!? 🙂 🙂

Dus de volgende keer dat je op een verjaardag bent en je hebt ZIN in het stuk appeltaart dat je wordt aangeboden, gooi dan niet steeds de gedachte aan het stuk taart als een boemerang terug, maar gun jezelf een uitglijder van het gebakje en pak daarna de draad weer op.

Laat me weten in het commentaarveld hieronder wat jij vanaf nu gaat doen als je zin hebt in iets lekkers, maar je dat eigenlijk niet wilt vanwege je lichaam.

Op jouw succes,

PS. DEEL dit artikel met jouw netwerk, door op de Tweet, Like, Share of Google+ knoppen te klikken, zodat ook de mensen in jouw netwerk profiteren.